ताम्सालिङ पहिचान हो

पहिचान भनेको भाषा धर्म सस्क्रिती भेष भुषा मात्र होइन भुगोल पनि हो । बिभिन्न ठाउँको नाम आदिबासीहरुको आफ्नै भाषामा हुनुले त्यो भुगोल सँग त्यो समुदायको एेतिहासिक सम्बन्ध जोडीएको हुन्छ । जस्तै प्राय सबैले सुनेकै हुनुपर्छ तेमालको नाम जुन तामाङ भाषाको नामबाट बनेको एउटा ठाउँको नाम हो यो ठाउँको नाम तामाङ भाषाबाट हुनुले त्यहा तामाङहरु आदिकाल देखी बस्दै आइरहेको त्यहाको आदिबासी समुदाय हो भन्ने एेतिहासिक प्रमाण देखाइरहेको हुन्छ ।

काठमान्डौ उपत्यकाको नामहरु पनि तामाङ भाषाबाट रहेको थियो जस्तै काठमाण्डौलाई याम्बु, भक्तपुरलाई खोपाङ र ललितपुरलाई हेराङ भनिन्छ तामाङहरुले अहिले सम्म पनि भनिरहेका छन । तर पछी खस आर्य ब्राम्हणहरु उपत्यकामा भित्रे पछी ति ठाउँहरुको नाम मेटाएर काठमाण्डौ, भक्तपुर, ललितपुर नामाकरण गरिदिए । जब यि ठाउँहरुको नाम खस भाषिक करण गरे तब यि ठाउँहरुबाट अर्थात यि उपत्यकाको भुगोलबाट तामाङ जातिको एेतिहासिक बसोबासको सम्बन्ध टुट्न पुगे । उपत्यकाको नामहरु तामाङ भाषाबाट रहनुले तामाङहरु उपत्यकाको आदिबासी समुदाय हो भन्ने प्रमाणित गरिरहेको हुन्छ जब ति नामहरु मेटाएर पछी प्रबेश गरेका खस आर्यहरुले आफ्नै भाषामा नामाकरण गरे उपत्यकाको नामहरु खस आर्यहरुको भाषामा भए पछी उपत्यकाको रैथाने आदिबासी समुदाय खस आर्यहरु चाही हो भन्ने देखिन पुग्छ र देखियो पनि ।

यसरी आदिबासीहरु बस्ने एेतिहासिक भुगोलको नामहरु आदिबासीहरुको आफ्नो भाषामा नभए पछी त्यो भुगोल सँग आदिबासी समुदायको एेतिहासिक सम्बन्ध अलग हुन पुग्छ अर्थात पहिचान बिहिन बन्न पुग्छ । यसकारण आदिबासी समुदायको भाषामा रहेको त्यो एेतिहासिक पुरानो ठाउँको नामहरु पुन प्रयोगमा ल्याउनु जरुरी छ र समग्रमा तामाङहरु एेतिहासिक काल देखी बस्दै आएको भुगोलको नाम ताम्सालिङ नै हो ताम्सालिङ पहिचान हो, लिम्बुवान पहिचान हो, खम्बुवान तमुवान पहिचान हो, नेवा मगरात थरुहट खसान पहिचान हो ।